Lunety celownicze

Celownik optyczny składa się z obiektywu, okularu oraz systemu odwracającego. W płaszczyźnie powstawania obrazu umieszczona jest siatka celownicza. Proste celowniki optyczne pozbawione są możliwości regulacji, bardziej zaawansowane wyposażone są w pokrętła umożliwiające zmianę położenia siatki celowniczej (regulacja w pionie i poziomie) oraz powiększenia.

Pierwsze celowniki optyczne pojawiły się pod koniec XIX wieku, ale ze względu na wysoką cenę, duże wymiary oraz podatność na uszkodzenia były rzadko stosowane. Na większą skalę zaczęły być stosowane podczas I wojny światowej kiedy zaczęto wyposażać w nie karabiny strzelców wyborowych, jednak jeszcze pod koniec lat 30. XX w. duża część z nich posługiwała się jeszcze bronią wyposażoną w celowniki mechaniczne.

W czasie II wojny światowej celowniki optyczne stały się standardowym wyposażeniem karabinów wyborowych. Obniżenie kosztów produkcji optyki spowodowało, że w latach 70. rozpoczął się proces zastępowania przez celowniki optyczne celowników mechanicznych we wszystkich rodzajach broni długiej. Jako pierwsza na wyposażenie wszystkich żołnierzy zdecydowała się Austria, która wprowadziła na uzbrojenie karabin szturmowy AUG-77 wyposażony w prosty celownik optyczny zamontowany w chwycie do przenoszenia broni. Obecnie w większości nowoczesnych armii celowniki optyczne (lub konkurencyjne dla nich celowniki kolimatorowe) są celownikami podstawowymi, a uproszczone celowniki mechaniczne stanowią jedynie rezerwę na wypadek uszkodzenia celownika podstawowego.

Dobra luneta celownicza jest równie ważna dla strzelca i myśliwego, jak sama broń. Szeroka gama lunet – od tych dobrych i na każdą kieszeń do tych z najwyższej półki jakościowej i cenowej – pozwala na swobodny wybór tej najlepszej, przeznaczonej na polowania lub na sportowe strzelectwo.